«توافق هسته‌ای» ابزار دولت برای ارتباط با غرب/پیشرفت حق‌السکوت‌بگیری استقلال کشور را مورد هجمه قرار می‌دهد

به گزارش خبرنگار دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، میکائیل دیانی طی یادداشتی شفاهی به بررسی اخذ مجوز یک هفته‌ای دولت به «بی بی سی» جهانی پرداخت.

متن این یادداشت به شرح ذیل آمده است:

اگر دولت یازدهم را از منظر نظری و تئوریک مورد ارزیابی قرار دهیم، به آسانی می توانیم در مورد تلاش دولت برای برقرار کردن ارتباط با آمریکا، انگلیس و چند کشور غربی دیگر پی ببریم و در این مورد دیگر تعجب نخواهیم کرد که چرا دولت با آغوش باز از رسانه ضد ایرانی که از کودتای 28 مرداد تا فتنه 88 در قلب ماجرا بوده استقبال می کند و هیئت های مختلف اروپایی که با بی ادبی بدون رعایت هیچگونه عرف دیپلماتیکی در مقابل رئیس جمهور حاضر می شوند تنها با لبخند مواجه می شوند و هیچ تذکری نمی گیرند.

برای بررسی مبانی نظری دولت یازدهم باید گفت که در نظام مدیریتی کشور دو رویکرد اساسی وجود دارد؛ رویکرد نخست رویکردی است که بر پیشرفت درون‌زای کشور تکیه دارد و تمام توان و نیروی خود را برای استفاده حداکثری از ظرفیت‌های داخلی نظام به کار می‌گیرد و رویکرد دیگر مبنی بر رویکرد پیشرفت برون زا بوده که تمام تلاشش بر بستن با دیگران بوده با استفاده از نیروهای خارجی برای جلو بردن سیاست کشور به کار می برد.

دولت روحانی جزو دولت هایی است که سیاست برون زا را مد نظر قرار داده و پیشرفت برون زا را نیز در مدیریت کشور لحاظ کرده است و مبتنی بر این منطق دولت تلاش دارد مشکلات داخلی و اداره کارهای کشور را با سیاست از برون و تعامل با کشورهای غربی جلو ببرد.

مهمترین بحث در پیشرفت برون زا رابطه با کشورهای غربی در جهان است که البته این نوع تعامل، تعاملی از جنس پیشرفت حق‌السکوتی و همچنین راضی نگه داشتن طرف مقابل از خود است تا به توسعه دست یابیم و در این مقام همواره باید پسرو آن کشورها بود و در سیاست های کلان خود را با آنها هماهنگ کرد.

زمانی که رئیس جمهور و دولتش می‌پذیرند که آمریکا و چند کشور غربی قدرت برتر دنیا هستند و دنیا در نظرشان تنها محدود به همین چند کشور می شود و تعامل و ارتباط با این کشورها را اصل و ملاک دیپلماسی خود قرار می‌دهند، تمام تلاش و توان خود را در جهت جلب نظر غربی ها به خود و همچنین باز کردن پای آن‌ها به کشورمان معطوف می‌کنند.

از این رو مشاهده می‌کنیم که خوشحالی دولتمردان از ورود چند هیئت اروپایی به کشور  آن هم با تمام وقاحت و بی ادبی در عرف دیپلماسی در همین راستا صورت می‌گیرد.

در چند سالی که روحانی و همفکرانش با نگاه مدیریتی مبتنی بر پیشرفت برون‌زا دیپلماتیک مسائل را بررسی می‌کنند همواره شاهد پیشرفت حق‌السکوت‌گیری از سوی کشورمان برای راضی نگه داشتن غربی ها هستیم این مسئله تا آنجا پیش می‌رود که استقلال کشور که البته جزو اساسی ترین و بنیادی ترین پایه‌های انقلاب اسلامی است؛ مورد خدشه و هجمه دشمن قرار می گیرد.

بر همین اساس به همان اندازه‌ای که دولت بخواهد ارتباط نزدیک با کشورهای غربی بر اساس رویکرد پیشرفت برون‌زا داشته باشد باید به همان اندازه از سطح استقلالش کم کند و به سمت وابستگی به بیرون حرکت کند.

در این میان آن چیزی که مشخص است؛ این است که این نگاهی عقیم به مسائل دیپلماتیک است و حتی تجربه تاریخی کشور نشان داده که رویکرد پیشرفت برون زا هیچ‌گاه نتیجه مثبتی به دنبال نداشته است؛ تجربه مصدق، همگرایی محمدرضا پهلوی بیانگر همین مسئله است که رفتار «مرسی» رئیس‌جمهور مخلوع مصر در بحث روابط خارجی و همچنین نوع برخوردش با کشورهای خارجی و تعامل با آمریکا و دیگر کشورهای غربی که در نهایت منجر به محکومیت وی در دادگاه این کشور شد را می‌توان نمونه‌هایی از این پیشرفت برون زا در چند سال اخیر دانست.